Wat is homeopathie

Veel mensen hebben weinig inzicht in wat homeopathie precies inhoudt en hoe het werkt.

Homeopathie is een alternatieve geneeswijze, ontdekt aan het einde van de 18e eeuw door de Duitse arts Samuel Hahnemann.

Hahnemann was kritisch op de ingrijpende en schadelijke behandelingen in de geneeskunde van zijn tijd, ook wel allopathie genoemd. Patiënten met syfilis werden bijvoorbeeld behandeld met kwik, wat weliswaar de symptomen van syfilis verlichtte, maar vaak ernstige bijwerkingen had, zoals kwikvergiftiging.

Hahnemann was een briljant arts, natuurkundige en chemicus, ver vooruit op zijn tijd. Hij sprak negen talen en legde de basis voor het Lexicon, een boek dat apothekers wereldwijd nog steeds gebruiken voor de bereiding van geneesmiddelen.

Zijn ideeën over homeopathie werden echter vaak verkeerd begrepen, deels door zijn complexe schrijfstijl, maar later ook omdat homeopathie als een bedreiging werd gezien door de farmaceutische industrie, die miljarden verdient met de ontwikkeling en verkoop van gepatenteerde medicijnen.

De moderne wetenschap beschouwt gezondheid vaak alleen vanuit genetica en de waarneembare fysieke aspecten van het lichaam. Deze benadering is echter beperkt. Symptomen ontstaan meestal niet spontaan, maar zijn vaak het gevolg van een jarenlange verstoring van het energetisch evenwicht.

Is dit zweverig? Nee, want niet minder dan Einstein toonde met zijn beroemde formule E=mc² aan dat energie en materie één en hetzelfde zijn. Materie, ofwel het fysieke, is gestolde energie.

De energie in ons lichaam stuurt de fysieke processen aan. Wanneer deze energie uit balans is, kunnen symptomen zich manifesteren op het fysieke vlak. Deze verstoring kan worden veroorzaakt door externe factoren zoals opvoeding, omgeving en levensomstandigheden, maar ook door ingrijpende (emotionele) gebeurtenissen. Erfelijke aanleg speelt daarbij ook een rol.

Homeopathie helpt om deze balans te herstellen, waardoor symptomen, zowel op emotioneel als fysiek vlak, kunnen verminderen of zelfs verdwijnen.

Sinds homeopathie ontdekt is, hebben homeopaten over de wereld op grote schaal en op systematische wijze, placebo-gecontroleerd onderzoek gedaan. Dit noem je 'provings'.  En dat gebeurt nog steeds om nieuwe homeopatische middelen te ontdekken. De ene helft van een groep gezonde personen neemt een homeopatisch middel en de andere helft neemt een placebo. De uitwerking daarvan wordt gerapporteerd. Wanneer een bepaald symptoom significant vaak genoemd wordt, dan wordt dat gezien als een belangrijke kenmerk van het middel, een zogenaamde 'keynote'. Deze keynotes worden gebruikt om het homeopatische middel te beschrijven, zodat het kan worden openomen in de Materia Medica en het Repertorium.  Dit zijn naslagwerken voor de homepaat. Vroeger waren dit dikke boeken, nu is dat allemaal digitaal.

Een homeopatisch geneesmiddel is eigenlijk een 'ziekmaakmiddel'. Het kan namelijk tijdelijk een impressie van een ziekte geven aan een persoon. Het is niet de echte ziekte maar alleen de frequentie, de informatie. Een gezond persoon kan dus tjdelijk klachten krijgen van een homeopatisch geneesmiddel. Maar iemand die deze klachten juist heeft, daar zal het middel juist een genezingsreactie in gang zetten.

Dit werkt dus op basis van de Derde wet van Newton. Als je iets geeft wat op de ziekte lijkt (actie), dan zal de reactie zijn dat iemand geneest. 180 graden tegenover ziekte staat namelijk gezondheid.

Een homeopaat kijkt ook of de inname sterk genoeg is om de ziekte te overstemmen, de zogenaamde 'posologie'. Theoretisch betekent dit dat de klacht eerst iets erger wordt. Maar in de praktijk mag een verslechtering niet merkbaar zijn.

Kortom, wat doet een homeopaat?

Eerst neemt een homeopaat jouw klachten op door middel van een anamnese. Daarna worden deze klachten als het ware 'gecodeerd' naar de omschrijvingen volgens het repertorium.

Jouw klachten komen dan onder elkaar te staan in repertoriumtaal.

Vervolgens komt naar voren welk middel het meest jouw klachten dekt, het 'similium'. Dit middel is in staat om jouw klachten op te wekken bij een gezond persoon. En als het goed is, zal het bij degene die deze klachten heeft, juist genezend werken.

Onderstaand een voorbeeld van een repertorisatie voor iemand die al vele jaren ernstige buikpijn had. De persoon vertelde dat de klacht slechter wordt na het eten en dat het beter wordt na de stoelgang of het laten van boeren en winden. Ook had de persoon last van een droge mond en een hoge bloeddruk. En zo waren er meer dingen die allemaal in onderstaande repertorisatie staan.

De middelen die na repertorisatie in aanmerking kwamen waren Sulphur, Cocculus en Lycopodium.

Na het raadplegen van de Materia Medica was Lycopodium het juiste acute middel. De Sulphur als intercurrent middel. In de familie kwam veel ellende voor zoals miskramen, hartaanval en beroerte dus ik gaf daarbij ook de nosode Syphilinum.

Voorschrift:

Sulphur LM1

Syphilinum LM4

Lycopodium LM2

De patiënt voelde zich na een aantal dagen al veel beter en na 6 weken was de klacht 70% minder.